Select Menu


Ἐχθὲς τὸ πρωΐ ὁ σύντροφός μου βρέθηκε σὲ ἕνα πολυκατάστημα γιὰ κάποιες ἀγορές. Τὴν ὥρα τοῦ ταμείου, ἕνας παπποῦς ἐμπρός του, δὲν μποροῦσε νὰ ἀποφασίσῃ τὶ θὰ ἔπρεπε  νὰ ἀφαιρέσῃ ἀπὸ τὰ ψώνια του, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσῃ νὰ πληρώσῃ.

Βλέπετε, διέθετε μόλις 5 εὐρῶ, καὶ οἱ ἀγορές του στοίχιζαν 6,15 εὐρῶ.
Ἡ ταμίας στὴν κοσμάρα της, περίμενε τὸν παππούλη νὰ βρῇ τὰ χρήματα ἢ νὰ ἀποφασίσῃ τὶ δὲν θὰ πάρῃ μαζύ του.
Δὲν μποροῦσε σὲ καμμίαν τῶν περιπτώσεων νὰ συνειδητοποιήσῃ τὸ δρᾶμα ποὺ παιζόταν ἐμπρός της. Ἁπλῶς περίμενε νὰ ἀποφασίσῃ ὁ παπποῦς ποιό τρόφιμο δὲν θὰ πλήρωνε. Βλέπετε ἡ διαφορὰ τοῦ 1,15 εὐρῶ ἦταν ἁπλῶς ἕνα  ταμειακὸν ἔλλειμμα…

Στὸ μεταξὺ φθάνει στὸ ταμεῖον ὁ σύντροφός μου καὶ ἀντιλαμβανόμενος τὶ συνέβαινε,  βγάζει ἀπὸ τὴν τσέπη του 1,15 εὐρῶ καὶ τὰ δίδει στὴν ταμία. 
Ὁ παππούλης ἔφυγε ἀνακουφισμένος κι εὐτυχισμένος, λέγοντας ἀπὸ τὴν καρδιά του εὐχαριστῶ,  ἀλλὰ ἡ ταμίας δὲν ἀντιλήφθηκε τίποτα. Ἔκλεισε σωστὰ τὸν λογαριασμό μὲ τὸν παπποῦ, σχολιάζοντας: «τυχερὸς εἴσαστε»….

Στὸ μεταξύ, κι ἒν ὅσῳ ἐφρόντιζε  νὰ κτυπήσῃ στὴν ταμειακὴ τὸν λογαριασμὸ τοῦ συντρόφου μου, ἔφθασε μία φίλη της κι ἔπιασαν τὴν κουβέντα.

Ὁ λογαριασμὸς τοῦ συντρόφου μου ἦταν 22,50 εὐρῶ. Ἀφήνει ἀμέσως τὸ 20ευρο στὸ ταμεῖον κι ἀρχίζει νὰ ἀναζητᾶ τὰ 2,5 εὐρόπουλα. Ἡ ταμίας ἀκόμη κουβέντιαζε καὶ δὲν ἔδειχνε νὰ ἀνησυχῇ γιὰ τίποτα. Μόλις τῆς ἔδωσε καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρήματα, ἐκείνη κτυπᾶ στὰ πλῆκτρα τῆς ταμειακῆς τὸ ποσὸν κι ἀνοίγει τὸ συρτάρι τοῦ ταμείου, κόβει τὴν ἀπόδειξι, τοῦ τὴν δίδει καὶ  ὤωωω τοῦ θαύματος, τοῦ ἐπιστρέφει 10 ὁλόκληρα εὐρόπουλα!!!

(Τί συνέβῃ; Τί ἀκριβῶς ἔπραξε ἐν τελῶς ὑποσυνείδητα αὐτή ἡ γυναίκα;)

Ὁ σύντροφός μου ἔμεινε ἄναυδος! Τῆς ἐξηγεῖ πὼς τὰ χρήματα του κάλυπταν ἀκριβῶς τὸ κόστος τῶν ἀγορῶν του κι αὐτὴ (εὐτυχισμένη) ἐπέστρεψε τὸ δεκάευρο στὴν θέσιν του.

Μία ἱστορία καθημερινή! Μία στιγμὴ ποὺ πολὺ πιθανὸν νὰ ἔχῃ συμβεῖ σὲ ὅλους μας! Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς κρατήσαμε τὰ χρήματα καὶ κάποιοι ἄλλοι τὰ ἐπιστρέψαμε χαμογελῶντας.

Ἐκεῖ ὅμως ποὺ θέλω ἐγὼ νὰ σταθῶ εἶναι στὴν οὐσία.
Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖον ποὺ διέφυγε τῆς κοπέλας καὶ ἴσως τῶν περισσοτέρων ποὺ στέκονταν παρὰ πίσω.

Ἡ γυναίκα αὐτὴ δὲν σκέφθηκε οὔτε γιὰ μίαν στιγμὴ νὰ καλύψῃ μόνη της τὴν διαφορά τοῦ 1,15 εὐρῶ γιὰ τὸν παππούλη. Πόσοι ἄρα γέ νά εἶναι οἱ παπποῦδες πού περνοῦν ἀπό ἐμπρός της καθημερινῶς; Πόσοι διστακτικά στέκονται ἐμπρός στά παρ’ ὁλίγον δικά τους τρόφιμα, καὶ μὲ πόνο πρέπει νά ἀποφασίσουν ποιό ἀπαραίτητον δέν θά πάρουν μαζύ τους; Γιατί αὐτή ἡ γυναίκα νά εἶναι ὑπεύθυνη γιά τόν κάθε παππούλη; Γιατί νά πρέπῃ νά τοῦ καλύψῃ τά κενά τῆς τσέπης του;

Ἔτσι πρέπει νὰ σκέφτεται.. Ἔτσι ἔχουμε μάθει πὼς πρέπει νὰ σκέφτεται… Ἔτσι θὰ ἔπρεπε ὅλοι μας νὰ σκεφτόμαστε…

Διανοήθηκε  ὅμως αὐτή ἡ μικρόνοη πώς κερδίζοντας 1,15 εὐρῶ, θά ἔχανε σέ μερικά λεπτά 10 εὐρόπουλα; Συνειδητοποίησε τί ἀκριβῶς κέρδισε ἐκείνην τήν στιγμή; Ἀντιλήφθηκε πώς ὁ δικός της φόβος πού προκάλεσε τήν τσιγκουνιά της, θά τήν ὁδηγοῦσαν βεβαιωμένα στήν ἀπώλεια περισσοτέρων χρημάτων;

Ὄχι, δὲν τὸ διανοήθηκε! Δὲν τὴν ἀπησχόλησε διόλου! Δὲν ξέρει τὸ ἄτομο τίποτα ἀπὸ τέτοιες συμπεριφορές, ἀπὸ ἀλληλεγγύη, ἀπὸ ἀνθρωπιά, ἀπὸ ἀνταποδοτικότητα.

Ἐχθὲς ἦταν ὁ σύντροφός μου ἐκεῖ κι ἐξ αἰτίας του δὲν ἔχασε τίποτα. Ὄχι τοὐλάχιστον σὲ αὐτὴν τὴν συναλλαγή. Σήμερα; Ποιός τήν βεβαιώνει πώς δέν θά χάσῃ; Ποιός θά εἶναι ἐκεῖ νά τῆς διασφαλίσῃ κάτι πού ἡ ἴδια δέν δικαιοῦται;

Δὲν ἰσχυρίζομαι πὼς θὰ πρέπῃ νὰ γυρνᾶμε στὰ πολυκαταστήματα καὶ νὰ ἀναζητοῦμε ἀναξιοπαθοῦντες. Θὰ ἦταν παράλογον κάτι τέτοιο. Μποροῦμε ὅμως νὰ ἔχουμε πάντα μίαν στάλα ἀνθρωπιᾶς μέσα μας καὶ νὰ σκεπτόμαστε πρὶν πράξουμε. Φτωχὸς ὁ παπποῦς, φτωχὴ ἲσως κι αὐτή. Πόσο περισσότερο θά φτώχαινε ἐάν ἀνελάμβανε μόνη της τήν διαφορά; Μήπως ὁ σύντροφός μου εἶναι πλούσιος καί δέν τό ξέρει; Γιατί αὐτός δέν φοβήθηκε νά καλύψῃ τὴν διαφορά; Ὑπάρχει κάποια ἀνωτέρα δύναμις πού νά τόν διαβεβαιώνῃ πώς αὔριο θά ἔχῃ τροφή στό σπίτι του;

Πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς μόνοι μας πρέπει νὰ στήσουμε πλάτη. Ἐμεῖς, οἱ καθημερινοὶ ἄνθρωποι, θὰ καταφέρουμε νὰ ξαναστήσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Κι ἐὰν ἦταν ὁ παππούλης σήμερα, αὔριο ἴσως νὰ εἶναι ὁ φίλος μας, τὸ παιδί μας, ὁ γείτονας… Ἔχει σημασία; Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, γιὰ τὸ δικό μας καλό, ἴσως θὰ ἔπρεπε ὅλοι νὰ φθάσουμε σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖον ποὺ εὑρίσκεται ὁ παππούλης, μήπως καὶ συνειδητοποιήσουμε κάποιες βασικὲς ἀρχὲς ἐκ νέου.. Δὲν τὸ θέλω, ἀλλὰ πλέον ἀντιλαμβάνομαι πὼς μᾶς χρειάζεται!!!

Ἴσως κάποιος νὰ ἰσχυριστῇ (καλὴν ὥρα ὅπως οἱ κυβερνῶντες μας) πὼς οἱ παπποῦδες ἔζησαν τὴν ζωή τους καὶ πρέπει σιγὰ σιγὰ νὰ ἀποχωροῦν.
Δὲν ξέρω βέβαια τὶ θὰ ἔλεγαν ἐὰν στὴν θέσιν τοῦ παππούλη βάζαμε τὴν μητέρα τους ἢ τὸν πατέρα τους.
Ἐπίσης, δὲν γνωρίζω  τὸν τρόπο ποὺ θὰ ἀντιμετώπιζαν ἀναλόγου εἴδους καταστάσεις, ἐὰν ἦταν οἱ ἴδιοι σὲ αὐτὴν τὴν θέσιν. (Ποὺ θὰ ἔλθουν, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι θέμα ἄλλης ἀναρτήσεως…)

Γιὰ ἐμένα ὅμως οὐδεῖς περιττός! Ἴσως οἱ παπποῦδες νὰ ἔχουν ζήσει πράγματι τὴν ζωή τους, ἴσως νὰ ἔχουν κάνει τὰ περισσότερα λάθη (ποὺ δὲν τὸ πιστεύω, διότι κάτι τέτοιο ἀθωώνει ἐμᾶς τοὺς νεωτέρους), ἴσως νὰ ἔχουν ἕνα μυαλὸ τσιμέντο ἀπὸ τὶς κολλημένες ἰδέες… Ἴσως.. Ἀλλὰ εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ μᾶς δόσουν τὴν πείρα τους, τὴν φροντίδα τους καὶ τὴν ἀγάπη τους…. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ στηρίξουν ἐκ τῶν ἔσῳ τὴν αὐριανὴ κοινωνία, διότι ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι θὰ πρέπῃ νὰ δουλέψουμε πάρα πολὺ σκληρὰ πρὸ κειμένου νὰ τὰ ξαναφτιάξουμε ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Ποιός λοιπόν μπορεῖ νά ἰσχυριστῆ πώς εἶναι περιττοί; Καί γιατί δέν τό κάνει γιά τούς δικούς του γονεῖς; Ἢ μήπως θά ἂποφασίσῃ νά αὐτοκτονήσῃ ὅταν ὁ ἴδιος γίνῃ παπποῦς; Λέτε;

Περιττοὶ εἶναι μόνον οἱ μικρόνοες. Εἶναι μόνον οἱ βολεμένοι. Εἶναι μόνον οἱ ὑβριστές!
Περιττὸ εἶναι κάθε τί ποὺ φέρνει ἀσχήμια, πόνο καὶ θλίψι. Ποὺ καταστρέφει καὶ δὲν σέβεται. Ποὺ εἶναι ἄδικο καὶ καταπατᾶ νόμους καὶ κανόνες τῆς Φύσεως…
Τέτοια πλάσματα, σὰν τὴν ταμία, κατ’ ἐμὲ πάντα,  εἶναι τόσο ἄσκεφτα καὶ ὑπάνθρωπα, ποὺ καταντοῦν ὑβριστικὰ καὶ τελικῶς περιττά!

Φιλονόη.

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top